Wnętrze kościoła

Wnętrze kościoła dawniej|Pocztówka z lat 1911-1914 przedstawiająca pierwsze malowanie

Wnętrze kościoła

Wnętrze kościoła

Dawny ołtarz wg projektu Adolfa Seiffharta

Zdjęcie wnętrza z chóru

Fragment sklepienia prezbiterium

Nawa boczna

Konfesjonał

Ołtarz świętej Anny

Ołtarz MB Różańcowej z figurą Matki Boskiej

Wnętrze po remoncie w latach 70-tych

Wnętrze po remoncie w latach 70-tych

Zamalowany ołtarz św. Anny

Zamalowany ołtarz MB Różańcowej

Ambopulpit

Zamalowany konfesjonał

Wnętrze po remoncie w 2005 roku

Wnętrze po remoncie w 2005 roku

Wnętrze po remoncie w 2005 roku

Ołtarz św. Anny odnowiony w 2004 roku

Ołtarz MB Różańcowej odnowiony w 2004 roku

Nowy ołtarz ustawiony w lutym 2006 roku.

Odnowiony konfesjonał w 2005 roku.

Wystrój wnętrza kościoła zmieniał się w zależności od potrzeb duszpasterskich i liturgicznych. Od początku istnienia kościół był wielokrotnie malowany. Po wybudowaniu kościoła w 1911 roku ustawiono w nim ołtarz główny wykonany całkowicie z drewna wg projektu Adolfa Seiffharta. W centralnym miejscu nastawy ołtarzowej zawieszono kopię obrazu Rafaela „Przemienienie na Górze Tabor” namalowany przez Franza Markiewicza. Na szczycie ołtarza głównego umieszczono płaskorzeźbę przedstawiającą Boga Ojca. W środku ołtarza umieszczono tabernakulum pancerne z drzwiczkami obitymi blachą posrebrzaną. nad samym tabernakulum znajdował się tron do wystawiania Najświętszego Sakramentu, wykonany z drewna i pozłacany. Po prawej stronie ołtarza głównego znajdowała się figura św. Piotra Apostoła z lewej strony – św. Pawła, obydwie wykonane z drewna. Ołtarz główny nie był konsekrowany lecz tylko poświęcony. W 1961 roku otrzymał tytuł „Altare Privilegiatum” czyli ołtarza innego, niż ołtarz główny, przy którym kapłan sprawujący na nim Eucharystię za osobę zmarłą zyskiwał dodatkowo dla danej duszy odpust zupełny.

W nawach bocznych ustawiono dwa ołtarze mniejsze, pochodzące z fundacji wiernych. W lewej nawie ustawiono ołtarz pod wezwaniem św. Anny a w prawej nawie – ołtarz poświęcony Matce Boskiej Różańcowej. Po bokach ołtarza świętej Anny znajdują się figury świętej Barbary i świętej Agnieszki. Po bokach ołtarza MB Różańcowej znajdują się figury świętego Augustyna i świętego Izydora.

Pomiędzy prezbiterium a ołtarzem bocznym MB Różańcowej ustawiono chrzcielnicę z marmuru, nakrytą kopułą wykonaną z miedzi. Na ołtarzach ustawiono duże świeczniki z mosiądzu. Nawa kościoła nakryta jest sklepieniem łukowym. W nawie środkowej przy pierwszym filarze po stronie lewej od ołtarza ustawiona była ambona z baldachimem, wykonana z drewna, na której umieszczono płaskorzeźby apostołów.

Po obu stronach w nawie głównej oraz w nawach bocznych znajdują się ławki. W nawie głównej w dwóch rzędach jest 28 ławek 9-cio osobowych i 12 ławek 7-dmio osobowych. W każdej nawie bocznej jest 13 małych ławek dwuosobowych. Na chórze jest 8 ławek pięcioosobowych. Pierwotnie w prezbiterium znajdowały się również dwie dwuosobowe ławki dla kościelnych i ministrantów. Kościół posiada duże okna górne dwupolowe z okrągłą rozetką u góry, dolne parzyste zapewniające dobre naświetlenie. Okna przeszklone są witrażami. Witraże w prezbiterium przedstawiają: Matkę Boską (po lewej) Symbol Trójcy Świętej (środkowy) oraz Świętego Józefa (po prawej). Obok ołtarzy bocznych znajdują się witraże: Świętej Barbary (po lewej) i Świętego Franciszka (po prawej). Fundatorami witraży byli Ignac i Adolf Matejczyk.

Nad głównym wejściem na przeciw ołtarza głównego usytuowany jest chór muzyczny. Składa się on z obszernej, wspartej na arkadach filarowych platformy ogrodzonej parapetem, na której mieści się prospekt organowy.

Na ścianach zawieszone były pierwotnie stacje płaskorzeźbowe Drogi Krzyżowej, poświęcone w 1912 roku przez księdza Józefa Dwuceta. Pod chórem ustawione są figury świętej Anny i świętego Antoniego. Na bocznych ścianach prezbiterium stoją figury Najświętszego Serca Maryi Panny (po lewej) i Najświętszego Serca Pana Jezusa (po prawej). Dwa duże konfesjonały znalazły miejsce w zakończeniach naw bocznych oraz jeden mniejszy, przenośny w hali do słuchania spowiedzi w przyległościach wieży (obecnie nie istnieje).

W przedsionku kościoła znajduje się duży krzyż po prawej oraz figurka Matki Boskiej Bolesnej po lewej stronie. Oprócz głównego wejścia do kościoła znajdują się jeszcze dwa boczne, które prowadzą bezpośrednio na chór. Z prawej i lewej strony na początku hali głównej od strony prezbiterium znajdują się wejścia boczne z nakrytymi przedsionkami. W 1953 roku artysta malarz, Jan Grudzki z Mikulczyc wykonał malowidło ornamentowe – roślinne a w górnej części wymalował postacie apostołów i świętych. W 1931 roku kościół posiadał cztery ołtarze – ołtarz główny, dwa ołtarze boczne oraz ołtarz przenośny służący podczas Triduum Paschalnego jako Boży Grób. W 1936 roku nastąpiła przebudowa ołtarza głównego polegająca na zmianie mensy i antepedium ołtarzowego. Mense i antepedium wykonano z jednego bloku marmurowego. W antepedium umieszczono dwie płaskorzeźby przedstawiające ofiarę Izaaka i Melchizedeka. W 1938 roku odnowiono ambonę oraz dwa ołtarze boczne. Celem dalszego upiększenia budowli sakralnej był zakup dwóch żyrandoli wykonanych z brązu francuskiego. Jeden żyrandol ufundował ks. proboszcz Franciszek Pawleta a drugi – Stanisław Jaworek, naczelnik gminy Piekary Rudne.

7 grudnia 1965 roku zakończył obrady Sobór Watykański II i od tego momentu w Kościele powiał duch odnowy liturgicznej. Ten duch dotarł również do naszej parafii. Powoli, dla dobra Ludu Bożego, zaczęto wprowadzać uchwały soborowe. W 1971 roku został zmieniony wystrój prezbiterium.

Nowe prezbiterium zaprojektował architekt Józef Kołodziejczyk z Chorzowa. W 1972 roku ustawiono nowy ołtarz z płyty marmuru dębnickiego umieszczonej na trzech podstawach dolomitowych. Całość ustawiono na nowej, podwyższonej o trzy stopnie posadzce dolomitowej, na której umieszczono również ambo-pulpit z kamienia, lekko wysunięty do przodu. Ustawiono również sedilia drewniane (przenośne). Jednocześnie zdemontowano i usunięto z kościoła ozdobne balaski, które oddzielały prezbiterium od nawy głównej. Balaski służą dzisiaj jako poręcz KCK „Opoka” przy wejściu od strony probostwa. W 1974 roku usunięto stary ołtarz oraz zamurowano środkowe okno w prezbiterium. W tym miejscu powstał fresk przestawiający „Przemienienie Pańskie” autorstwa Józefa Kołodziejczyka. Pan Kołodziejczyk zaprojektował również nowe pancerne tabernakulum wykonane z miedzi. Po zamalowaniu wcześniejszych zdobień umieszczonych na ścianach, ołtarzach bocznych oraz figur oraz przystosowaniu kościoła do nowej liturgii nastąpiło uroczyste poświęcenie nowego ołtarza oraz tabernakulum przez ks. bpa Herberta Bednorza 3 sierpnia 1974 roku. Wraz ze zmianą wystroju kościoła usunięto również dawne proporce towarzystw parafialnych oraz dawne elementy wyposażenia kościoła. W latach osiemdziesiątych z inicjatyw księży pracujących w parafii oraz księży pochodzących z parafii pojawiały się w kościele różne nowości i świadectwa religijności. I tak choćby za sprawą ówczesnego księdza wikarego ks. Marka Drogosza został umieszczony w ołtarzu MB Różańcowej obraz Jezusa Miłosiernego.

W 1990 roku ksiądz Edward Tomczyk, marianin, zainteresował się figurką Matki Boskiej z przydrożnej kapliczki przy ulicy Głównej. Figurka znalazła się najpierw na probostwie a później 1 października 1998 roku została uroczyście przeniesiona do kościoła i nazwana „Naszą Panienką”. W 1993 roku doprowadzono gaz do centralnego ogrzewania kościoła oraz zainstalowano ogrzewanie w podeście pod ławkami. Później usunięto podest po ławkami i przeprowadzono ogrzewanie pod nowymi płytkami.

W styczniu 2005 roku rozpoczęto remont kapitalny wnętrza świątyni. Prace malarsko – konserwatorskie wykonała firma „Potysz” z Górzyc. Remont trwał 5 miesięcy a jego efektem jest dzisiejszy wygląd świątyni, który po wielu zmianach i modernizacjach powrócił do dawnego blasku. Uwypuklono bogactwo sztukaterii poprzez złocenia i motywy roślinne. Elementy starej ambony zostały przywrócone do pierwotnego stanu i znalazły główne miejsce w mensie ołtarza (czterej ewangeliści) a Chrystus nauczający został umieszczony w ambonie. Całe prezbiterium zostało wyłożone włoskim marmurem, pod który umieszczono ogrzewanie posadzkowe. Przedłużono stopień komunijny o ołtarze boczne. Wokół ołtarza ustawiono nowe, stylowe sedilia. Odrestaurowano i przywrócono figury na swoje dawne miejsce. Figurę Naszej Panienki umieszczono na bocznej ścianie obok ołtarza Św. Anny. Obraz Jezusa Miłosiernego znalazł swoje miejsce na bocznej ścianie obok ołtarza MB Różańcowej. Nad prezbiterium umieszczono napis nawiązujący do słów świętego Piotra na Górze Tabor: „Panie dobrze, że tu jesteśmy”. Na wyjściem głównym umieszczono napis: „Ja Jestem Drogą, Prawdą i Życiem”. Na swoje pierwotne miejsce trafiły również stacje Drogi Krzyżowej wykonane w całości przez Panów: Mariana Skutnika i Arnolda Misza. Swoją formą i stylem nawiązują do dawnych stacji, są jednak wyższe od poprzednich o 25 cm. Odnowiono chór kościoła wraz z organami. Zdjęto warstwy farby, zakonserwowano i przywrócono dawną ornamentację roślinną prospektu organowego. Odrestaurowano również ławki na chórze oraz deski podłogowe. Całość kościoła została oświetlona nowymi żyrandolami i kinkietami z mosiądzu, wykonanymi w Poznaniu na specjalne zamówienie. Prace konserwatorskie objęły również wszystkie drzwi wewnętrzne oraz ołtarze boczne. W 2009 roku wykonano renowację wszystkich ławek, drzwi bocznych oraz przystąpiono do remontu organów. Dzięki zaangażowaniu parafian, osób wykonujących prace oraz księdza Proboszcza udało się zachować wnętrze kościoła dla następnych pokoleń.