Celem i zadaniem kościoła jest gromadzenie wszystkich ludzi we wspólnotę życia i miłości przez głoszenie ewangelii i posługę sakramentalną oraz pasterskie przewodniczenie ludowi. Aby kościół mógł to zadanie wypełniać potrzebni są kapłani. Nasza parafia miała znaczny udział dzięki następującym kapłanom, zakonnikom i misjonarzom:
1. ks. Roman Skrzypietz – pierwszy kapłan z Bobrownik-Śląskich, urodzony 9 marca 1881 roku, syn rolnika Karola Skrzypietz i Wiktorii, z d. Matejczyk. Wyświęcony w 1909 roku we Wrocławiu, zmarł w 1946 roku jako proboszcz parafii pw. Świętej Małgorzaty Męczennicy w Krasiejowie (Gmina Ozimek).
o. Wiktor Dewor
2. o. Wiktor Dewor – CM, urodził się 23 grudnia 1901 w Piekarach Rudnych w rodzinie górnika Karola Dewora i Franciszki z d. Mitas. Jako piętnastoletni chłopak wstąpił do Zgromadzenia Misjonarzy św. Wincentego à Paulo w Stradomiu. Tam zdobył wykształcenie średnie, później rozpoczął studia teologiczne. Święcenia kapłańskie otrzymał w czerwcu 1926 roku. Jako młody kapłan pracował w Krakowie, Białym Kamieniu, a także wśród emigracji polskiej we Francji. W 1931 roku wyjechał na misje do Brazylii. Pracę misyjną prowadził przez wiele lat w parafiach polskich i brazylijskich w miejscowościach: Rio Claro, Prudentopolis, Guarani oraz w Dom Feliciano. Po kilku miesiącach posługi duszpasterskiej w charakterze proboszcza parafii Dom Feliciano wychodząc z konfesjonału 10 czerwca 1942 został ugodzony nożem, przez jakiegoś obłąkanego. Ostatkiem sił zaszedł do zakrystii, gdzie umarł na rękach swego wikarego. W uroczystościach pogrzebowych udział wzięło kilka tysięcy katolików z całej okolicy, co było dowodem, że jego praca w kraju „Krzyża Południa” nie była bezowocna. Parafianie sprawili mu uroczysty pogrzeb i wystawili pomnik.
Grób o. Wiktora w Saint-Feliciano w stanie Rio Grande de Sol w Brazyli.
ks. Paweł Bernaisch
3. ks. Paweł Bernaisch – urodził się 22 października 1906. Był synem Alojzego Bernaischa, kierownika szkoły w Suchej Górze i Pauliny z d. Szastok. Wyświęcony we Wrocławiu w 1933 roku. Początkowo pracował jako wikary w Sławięcicach w powiecie kozielskim. 26 listopada 1938 został skierowany do Sierakowa. Od 1945 roku był proboszczem w parafii Grodzice k. Ozimka (obecna nazwa Grodziec). W 1960 roku zachorował i wyjechał do Niemieckiej Republiki Federalnej. Zmarł w 1969 roku.
4. ks. Paweł Królik (Krollik) – urodzony 1 lipca 1911 roku w Bobrownikach-Śląskich, syn sztygara Pawła i Agnieszki z d. Adamus. W latach 1922-1930 uczęszczał do humanistycznego gimnazjum z zajęciami w języku niemieckim. Od październiku 1930 roku rozpoczął w Krakowie studia teologiczne. Po ukończeniu studiów teologicznych w 1935 roku przyjął święcenia kapłańskie, a następnie pełnił funkcję wikariusza w Lipinach Śląskich. Tam też w czerwcu 1939 roku sprowokował zamieszki na tle narodowościowym, przez co został skazany przez władze polskie na 6 miesięcy aresztu.
Dnia 17 sierpnia 1939 został przeniesiony do Radoszów, a w 1940 roku – do parafii św. Antoniego w Rybniku. Jako pełniący obowiązki katechety w Jejkowicach został mianowany referentem duszpasterskim kurii diecezjalnej i pełnił tę funkcję w latach 1942-1945. Następnie objął zastępstwo z prawami wikariusza w Piekarach Śląskich. W dalszej kolejności został mianowany wikariuszem w Żorach. Aby ujść uwadze służb bezpieczeństwa, jak wielu księży niemieckich, postanowił przenieść się na Ziemie Zachodnie. W 1947 roku uzyskał zezwolenie bpa Adamskiego na opuszczenie diecezji. Ks. Krollik dotarł na Śląsk Opolski, gdzie przez wiele lat duszpasterzował w Prędocinie. Zmarł 29 marca 1984.
ks. Jan Hajda
5. ks. Jan Hajda – urodził się 18 marca 1911 w Bobrownikach Śląskich. Był synem urzędnika kolejowego Marcina i Rozalii z d. Tomczyk. Do katolickiej szkoły powszechnej uczęszczał w Bobrownikach Śląskich. Następnie uczył się w Państwowym Gimnazjum w Tarnowskich Górach, gdzie w maju 1932 roku zdał egzamin dojrzałości. Po maturze przez rok był praktykantem biurowym w Dyrekcji Spółki Brackiej w Tarnowskich Górach. W 1933 roku wstąpił do Śląskiego Seminarium Duchownego w Krakowie i rozpoczął studia na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Jagiellońskiego. W czasie studiów w orbicie jego zainteresowań znalazły się: teologia moralna, historia oraz praca społeczna. Święcenia kapłańskie przyjął 26 czerwca 1938 w katedrze św. Ap. Piotra i Pawła w Katowicach z rąk bpa S. Adamskiego.
Po święceniach był na zastępstwie wakacyjnym w rodzinnej parafii Przemienienia Pańskiego w Bobrownikach Śląskich. Następnie w charakterze wikariusza duszpasterzował w parafiach: Wniebowzięcia NMP w Czuchowie i św. Szczepana w Bogucicach. W kwietniu 1942 roku został mianowany substytutem w parafii NSPJ w Boguszowicach. Od grudnia t.r. był wikariuszem w parafii św. Michała Archanioła w Orzegowie. W kwietniu 1943 roku otrzymał dekret wikariusza, kierujący go do parafii św. Jana Nepomucena w Przyszowicach oraz polecenie objęcia opieką duszpasterską mieszkańców Borowej Wsi. Kilka miesięcy później został mianowany substytutem w parafii św. Klemensa w Miedźnej.
Po zakończeniu II wojny światowej pracował krótko jako wikariusz w parafii katedralnej św. Ap. Piotra i Pawła w Katowicach. Na początku 1946 roku za zgodą bpa S. Adamskiego rozpoczął pracę w nowo powstałej Administracji Apostolskiej Śląska Opolskiego. W styczniu t.r. został mianowany pełnomocnikiem Administratora Apostolskiego ks. Bolesława Kominka na terenach, które z diecezji ołomunieckiej przeszły pod zarząd Administracji Apostolskiej w Opolu. Kilka miesięcy później otrzymał ponadto nominację na administratora w kuracji Świętej Rodziny w Branicach i na p.o. dziekana dekanatu branickiego. Od września 1948 roku był rządcą w parafii Wniebowzięcia NMP w Raciborzu. Odbudował tam kościół i probostwo.
W 1974 roku przeszedł w stan spoczynku. Cztery lata później powrócił do czynnej pracy duszpasterskiej. Z nominacji bpa Opolskiego A. Nossola został proboszczem w parafii Trójcy Świętej w Bierawie. Wybudował tam nowe probostwo oraz rozpoczął budowę nowego kościoła w należącym do parafii w Bierawie – Lubieszowie. Zmarł 11 marca 1986 w Kędzierzynie. Został pochowany w Bierawie.
o. Józef Skrzypczyk
6. o. Józef Skrzypczyk – SDB – salezjanin, urodzony w Bobrownikach 26 września 1911, syn górnika Pawła Skrzypczyka i Katarzyny z domu Labocha. Wyświęcony w kościele Franciszkanów w Krakowie w 1939 roku. Pochodząc z niezamożnej rodziny, musiał pokonać wiele związanych z tym przeciwności. Mszę prymicyjną, z kazaniem ks. proboszcza Franciszka Pawlety, przy udziale licznej asysty oraz wielu parafian, odprawił 2 lipca w rodzinnej parafii. W czasie wojny troszczył się o sprzęt liturgiczny, dzięki jego staraniom wiele szat i naczyń liturgicznych ocalało od zniszczenia. Zmarł w 1989 roku.
ks. Wiktor Bernaisch
7. ks. Wiktor Bernaisch – urodził się 22 października 1914 w Suchej Górze, wyświęcony 30 lipca 1939 we Wrocławiu. Brat ks. Pawła Bernaischa. Jako neoprezbiter od 9 grudnia 1939 służył w Sierakowie. 4 grudnia 1940 został powołany do wojska niemieckiego. Powrócił do Sierakowa 1 grudnia 1945 z niewoli rosyjskiej. Przez dziewięć miesięcy był wikarym w tej parafii i lokalistą w Wędzinie. Jako substytut odszedł 6 sierpnia 1946 do parafii w Łężce, dekanat Gościęcin, w powiecie kozielskim, gdzie odbudował kościół pw. Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny. Następnie ustanowiony został 18 lutego 1963 proboszczem w parafii pw. św. Józefa w Osowcu – Węgrach, do której należały miejscowości: Kolanowice, Trzęsina i Węgry. Zmarł 16 listopada 1986, pochowany został na cmentarzu w Osowcu – Węgrach.
o. Paweł Bendkowski
8. o. Paweł Bendkowski – MI – urodził się w Piekarach Rudnych 3 sierpnia 1913, jako syn Augustyna i Anny z d. Jendrysik. W czasie wojny ojciec jego zajmował stanowisko burmistrza w Bobrownikach Śląskich. W 1945 roku został aresztowany przez ówczesne władze i wywieziony od obozu w Mysłowicach. Matka prowadziła dom i dużą restaurację. Ojciec Paweł Bendkowski po ukończeniu szkoły podstawowej wstąpił do Zakonu Ojców Kamilianów Prowincji Niemieckiej, gdzie 9 kwietnia 1934 rozpoczął postulat. Śluby czasowe złożył 10 kwietnia 1935 w Vaals Holand, zaś śluby wieczyste 17 kwietnia 1938. Święcenia kapłańskie przyjął 9 marca 1940 w Münster.
Pracował jako kapelan: w Münster, Strzelcach Opolskich, Tarnowskich Górach, Zabrzu, Taciszowie i Gliwicach. W latach 1957 – 1964 pełnił urząd przełożonego domu zakonnego i proboszcza parafii w Tarnowskich Górach oraz magistra nowicjatu i proboszcza parafii w Taciszowie koło Gliwic. Ponownie wybierany był na te stanowiska w latach 1964 –1977. Dwukrotnie pełnił urząd proboszcza parafii św. Jana Chrzciciela i św. Kamila w Tarnowskich Górach. Pierwszy raz od 9 maja 1963 do lipca 1969 roku (jako administrator parafii), a drugi raz od 22 września 1970 do 1 sierpnia 1977. Następnie od 15 sierpnia 1977 pracował jako kapelan w zakładzie opiekuńczo – leczniczym dla dorosłych prowadzonym przez siostry boromeuszki w Gliwicach. O. Paweł Bendkowski odznaczał się wielką gorliwością w posłudze sakramentalnej i jako kapelan szpitalny. Dał się również poznać jako dobry kaznodzieja. W wygłaszanych przez siebie kazaniach zachęcał do okazywania więcej serca w rodzinach i praktykowania chrześcijańskiego miłosierdzia. Zmarł 4 kwietnia 1994 w Gliwicach. Pochowany został w Tarnowskich Górach na cmentarzu zakonnym.
ks. Ambroży Miosga
9. ks. Ambroży Miosga – SJ – urodził się 28 listopada 1914 w Bobrownikach, jako syn Franciszka i Amalii, z d. Wiśniowski. Ojciec był z zawodu górnikiem, matka zajmowała się wychowaniem dziesięciorga dzieci. Oboje rodzice byli bardzo religijni i w takim też duchu wychowywali swoje potomstwo. Od chwili powstania parafii, aż do 1933 roku ojciec był kościelnym. Często spotykano go na kolanach w przedsionku kościoła pod dużym krzyżem. Ambroży ukończył gimnazjum męskie w Tarnowskich Górach, następnie zaś niższe seminarium duchowne księży jezuitów w Nowym Sączu. Święcenia diakonatu przyjął 2 listopada 1941, a w tydzień później święcenia kapłańskie w Krakowie. Jego prymicje odbyły się w Wielkanoc 1942 roku.
Po święceniach przebywał w Starej Wsi k. Rzeszowa w powiecie Brzozów. W Nowym Sączu ukończył studia na kierunku socjologii. Stamtąd został skierowany do Lwowa, gdzie przebywał do 1945 roku. W 1946 roku złożył śluby wieczyste. W Krakowie prowadził dom młodzieży opuszczonej. Następnie skierowano go do Skałecznie niedaleko Wambierzyc, gdzie pełnił funkcję administratora. Przedostatnią placówką była Stara Wieś, ostatnią Zabrze–Biskupice, gdzie w latach 1963-1965 był administratorem parafii. Zmarł 12 listopada 1965 i został pochowany na cmentarzu parafialnym w Zabrzu-Biskupicach.
Na wybór przez Ambrożego zgromadzenia jezuitów m.in miały wpływ misje prowadzone przez księży tego zakonu w Tarnowskich Górach. Był uzdolniony muzycznie. Gdziekolwiek przebywał na placówkach, zakładał i prowadził chór. Głównie pracował z młodzieżą. Największym przeżyciem dla niego było przyjęcie gratulacji od Toscaniniego, kiedy dyrygował chórem seminarzystów w czasie sprowadzenia relikwii św. Andrzeja Boboli do Krakowa. Do seminarium wstąpił wówczas, gdy w Bobrownikach proboszczem był ks. A. Danecki, natomiast święcenia przyjął za czasów nowego proboszcza ks. F. Pawlety.
o. Bernard Dewor
10. o. Bernard Dewor – CM – syn Karola i Franciszki z d. Mitas, brat ks. Wiktora. Urodził się 19 maja 1915 r. w Piekarach-Rudnych. Wykształcenie na poziomie podstawowym zdobył w szkole podstawowej w Bobrownikach. Kontynuował naukę w gimnazjum w Tarnowskich-Górach. Do Zgromadzenia Księży Misjonarzy został przyjęty w Wilnie w dniu 27 września 1936 roku. Studia filozoficzno-teologiczne odbył w Instytucie Teologicznym w Krakowie w latach 1937-1942. Święcenia kapłańskie otrzymał z rąk ks. Bpa Stanisława Rosponda w Krakowie w dniu 26 kwietnia 1942 r. Jego praca kapłańska przebiegała na dwóch płaszczyznach. Pierwsza to posługa kapelana Sióstr Miłosierdzia i podopiecznych w prowadzonych przez nie dziełach charytatywnych. Był więc kolejno w Krakowie (1942-1946), Ignacowie k/Mińska Mazowieckiego (1946-1949), Zebrzydowicach k/Krakowa (1957-1959) i Szymankowie k/Gdańska (1959-1960). Drugi rodzaj posługiwania śp. Bernarda to duszpasterstwo parafialne w następującej kolejności: Skwierzyna (1949-1957), Kraków – NMP z Lourdes (1960), Odporyszów (1960-1962), Krzeszowice (1962-1964), Tarnów (1964-1969) i Pabianice (od 1969 aż do śmierci). Zmarł 13 stycznia 2000 r. w Pabianicach. Msza św. pogrzebowa została odprawiona 17 stycznia 2000 w kościele parafialnym Księży Misjonarzy w Pabianicach. Po niej ciało śp. Bernarda spoczęło na cmentarzu parafialnym w grobowcu zgromadzenia.
ks. Wilhelm Stempor
11. ks. Wilhelm Stempor – OMI – urodził się 24 czerwca 1913 w Bobrownikach. Był jednym z sześciorga dzieci Wincentego Stempora i Berty z d. Kubitza. Jego droga do kapłaństwa wiodła przez Małe Seminarium Duchowne Ojców Oblatów w Lublińcu, potem pięcioletnie studia w Wyższym Seminarium w Obrze k. Wolsztyna, przerwane wybuchem II wojny światowej. Zaraz po jej rozpoczęciu udał się przez Włochy do Francji, gdzie ukończył seminarium i w 1941 roku otrzymał święcenia kapłańskie, których mu udzielił bp A. Clabaut.
Po ukończeniu nauki podjął pracę duszpasterską wśród rodaków na obczyźnie, gdzie był kapelanem polskich żołnierzy zdemobilizowanych i internowanych w południowej Francji oraz Polaków wygnanych przez Niemców z Alzacji. Tam wraz z innymi zakładał polskie szkoły, ucząc języka polskiego, historii i religii. W towarzystwie kilku żołnierzy, dwóch lekarzy i jednego kapelana zbiegł przez Pireneje do Hiszpanii, stąd drogą lądową do Gibraltaru, po czym okrętem do Szkocji, gdzie bp Józef Gawlina mianował go kapelanem słynnego Dywizjonu Myśliwców 303 im. Tadeusza Kościuszki, 3 Polskie Skrzydło Myśliwskie.
Ojciec W. Stempor niebawem stał się prawdziwym przyjacielem pilotów i obsługi. W maju 1945 roku z radością powrócił do Polski: „Szczerze jestem zadowolony, że wróciłem, że mogę dalej pracować wśród polskiego ludu i dla niego, dla naszej ukochanej Ojczyzny”. Wkrótce rozpoczął pracę pedagogiczną w Małym Seminarium w Lublińcu. Choroby nabyte w czasie wojny, wymagające dłuższego leczenia, wyłączyły go z obowiązków i skłoniły do poddania się leczeniu. Po kuracji przebywał kolejno w Grotnikach, Laskowicach Pomorskich i Wrocławiu, pełniąc posługę misjonarza ludowego, a w tym ostatnim miejscu także przełożonego domu zakonnego. Zmarł nieoczekiwanie w rodzinnej parafii w Poniedziałek Wielkanocny w 1990 roku. Został pochowany na cmentarzu w Bobrownikach Śląskich.
ks. Augustyn Miodek
12. ks. Augustyn Miodek – OMI – urodził się 15 lipca 1932 w Lazarówce, w rodzinie górnika Józefa Miodka Jadwigi z domu Miedza. Nowicjat rozpoczął w Markowicach 7 września 1951 i tam też złożył pierwsze śluby zakonne 8 września 1952. Śluby wieczyste złożył w Obrze 8 września 1955, tam też ukończył dwuletnie studia filozoficzne i czteroletnie studia teologiczne. Święcenia diakonatu otrzymał z rąk arcybiskupa Antoniego Baraniaka 24 listopada 1957, a święcenia prezbiteratu 22 czerwca 1958 również z rąk arcybiskupa Antoniego Baraniaka. Potem skierowany został na studium pastoralne do Lublińca. Następnie jako misjonarz udał się do Katowic w 1959 roku, kolejno do Kędzierzyna (w 1963 roku), do Bodzanowa (w 1965 roku). Był superiorem i ekonomem w Laskowicach (1973), oraz misjonarzem w Katowicach (w 1980). Ostatnie cztery lata życia spędził w Lublińcu, gdzie zmarł 10 stycznia 1996 .
ks. Stanisław Toman
13. o. Stanisław Toman – OMI, Urodził się 8 maja 1937 roku w Piekarach Rudnych w wielodzietnej rodzinie, Józefa i Elżbiety z domu Bomba. Ojciec przebywał w obozie w Ostaszkowie, został zamordowany w Twerze w gmachu KGB a pochowany w „Dołach Śmierci” w Miednoje, matka sama wychowywała czworo dzieci. Nowicjat rozpoczął w Świętym Krzyżu 7 września 1952, i tam też złożył pierwsze śluby zakonne 8 września 1953. Natomiast śluby wieczyste złożył w Obrze 8 września 1958. Również w Obrze ukończył dwuletnie studia filozoficzne oraz czteroletnie studia teologiczne. Święcenia diakonatu przyjął z rąk abpa Antoniego Baraniaka 28 października 1960, zaś święcenia prezbiteratu 19 marca 1961. Następnie rozpoczął studium pastoralne jako wikariusz w Lublińca, by w 1962 roku przenieść się do Kędzierzyna. W latach 1965–1968 przebywał w Milanówku, potem przez dwa lata w Łebie i Miłomłynie. Od roku 1972 był proboszczem, a potem superiorem w Grotnikach, zaś od 1 lipca 1982 w Siedlcach. Od 1 lipca 1993 do 31 lipca 2009 był proboszczem parafii św. Stanisława Kostki w Lublińcu i radnym zgromadzenia przy klasztorze lublinieckim. Był duszpasterzem kościoła filialnego w Solarni k. Lublińca. Odszedł do Pana 1 marca 2014 roku.
ks. prał. Stefan Wylężek
14. ks. prał. Stefan Wylężek – urodził się 3 września 1948 w Bobrownikach Śląskich, w rodzinie Wiktora Wylężka i Róży z d. Miodek. W 1966 roku zdał maturę w Liceum Ogólnokształcącym im. Stanisława Staszica w Tarnowskich Górach. Święcenia kapłańskie otrzymał 19 kwietnia 1973 w katedrze Chrystusa Króla w Katowicach. Od 1973 do 1976 roku był wikarym w parafii pw. Trójcy Przenajświętszej w Kochłowicach. W latach 1976–1977 studiował w Paryżu, a w okresie: 1977–1985 w belgijskim Louvain. W latach 1985-2010 przebywał w Rzymie. Pełnił funkcje: administratora Fundacji Jana Pawła II w Rzymie (1996-2010) i dyrektora Polskiego Instytutu Kultury Chrześcijańskiej. W latach 1987–2003 był redaktorem naczelnym “Kroniki Rzymskiej” – organu prasowego Fundacji. Jest autorem artykułów i współredaktorem 30 książek, wśród których wymienić należy: “Dziedzictwo Chrześcijańskie w życiu współczesnym”, “Tradycja 1000–lecia Rusi Kijowskiej”, “Wiara i Kultura”. Był współorganizatorem 16 sympozjów naukowych poświęconych problematyce wiary i kultury. W latach 1987-2009 kierował organizacją Uniwersytetu Letniego Kultury Polskiej w Rzymie. W 1998 roku otrzymał nominację kapelana Jego Świątobliwości. Ukończył Papieską Akademię Teologiczną w Krakowie (licencjat z teologii), oraz Universite Catholigue de Louvain (licencjat z filozofii). W 2005 roku Rada Miasta Tarnowskich Gór, na wniosek dużej liczby mieszkańców Bobrownik Śląskich, nadała księdzu prałatowi tytuł Honorowego Obywatela Miasta Tarnowskich Gór za ogromny wkład w krzewienie kultury chrześcijańskiej. W 2010 roku został rektorem Polskiej Misji Katolickiej w Anglii i Walii i zamieszkał w Londynie. Został również mianowany konsultorem Komisji ds. Polonii i Polaków za Granicą KEP. W 2010 roku otrzymał papieską nominację na prałata honorowego.
ks. Michał Matejczyk
15. ks. Michał Matejczyk – urodził się 30 września 1950 w Bobrownikach Śląskich. Święcenia kapłańskie przyjął 15 kwietnia 1976 w Katowicach z rąk bpa Herberta Bednorza. Jako wikariusz posługę pełnił m. in w parafiach: Krzyża Świętego w Siemianowicach Śląskich (1976-1981), Najświętszego Serca Pana Jezusa i Matki Bożej Fatimskiej w Strzybnicy (1981-1984), św. Franciszka w Bielsku-Białej-Wapienicy (1984-1987). Był proboszczem parafii Znalezienia Świętego Krzyża w Skoczowie (1987) oraz administratorem parafii św. Cyryla i Metodego w Załęskiej Hałdzie (1991-1992). 20 czerwca 1992 został proboszczem w Czuchowie. W tym czasie wokół kościoła wykonano nowe ogrodzenie z tzw. małą architekturą, rozbudowano cmentarz, wzniesiono kaplicę przedpogrzebową. W 1996 roku według projektu prof. Stanisława Kluski z krakowskiej ASP (Filia Katowice) całkowicie przebudowano wnętrze kościoła.
6 marca 2009 przy parafii otworzono Dom Parafialny, w którym mieści się m. in Świetlica dla Dzieci i Młodzieży. W 2010 roku ks. Matejczyk został uhonorowany nagrodą „Karolinki” za szczególne zasługi dla Gminy i Miasta Czerwionka-Leszczyny. W 2015 roku przeszedł na emeryturę i został kapelanem w Domu Pogodnej Starości w Bełku prowadzonym przez siostry służebniczki.
ks. Paweł Bubalik
16. ks. Paweł Bubalik – urodzony 2 kwietnia 1949 roku, wyświęcony 7 kwietnia 1977 roku. W latach 1988-2015 był proboszczem parafii pw. Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny w Mysłowicach-Brzezince. Od 2015 roku ksiądz Paweł jest rezydentem parafii pw. Wszystkich Świętych w Gliwicach.
ks. Bronisław Morawiec
17. ks. Bronisław Morawiec – urodził się 4 sierpnia 1953 w Bytomiu, syn Huberta i Stefanii z domu Bonczol. Studia w WŚSD w latach 1972-1979. Święcenia kapłańskie otrzymał w Katowicach 12 kwietnia 1979 w Katowicach z rąk bpa Herberta Bednorza. W latach 1979–1982 pełnił służbę w Wilchwach, następnie w Bronowie (1982–1984). W 1984 roku został skierowany do pomocy biskupowi Szczepanowi Wesołemu, powierzając stanowisko administratora kościoła św. Stanisława w Rzymie. Studia podstawowe ukończył z tytułem magistra na Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie. W Rzymie studiował na Papieskim Uniwersytecie Angelicum (licencjat z teologii dogmatycznej). Doktorat z misjologii uzyskał w Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie w 2000 roku. Abp Damian Zimoń mianował go kanonikiem honorowym archidiecezji katowickiej, zaś Ojciec Święty Jan Paweł II – kapelanem Jego Świątobliwości czyli prałatem. W 2008 roku został kanonikiem Kapituły bazyliki Santa Maria Maggiore w Rzymie. W 2016 roku zamieszkał jako rezydent w parafii Świętych Apostołów Filipa i Jakuba w Żorach. Od 2018 roku został rezydentem swojej rodzimej parafii w Bobrownikach Śląskich.
o. Antoni Walisko
18. o. Antoni Walisko OMI – urodził się 13 marca 1953 w Bobrownikach Śl. w rodzinie Józefa i Agnieszki z d. Bomba. Postulat, a później nowicjat w zgromadzeniu michaelitów odbył w Obrze. Pierwsze śluby zakonne złożył 8 IX 1973, zaś śluby wieczyste, również w Obrze – 8 IX 1977. Tam też podjął dwuletnie studia filozoficzne oraz czteroletnie studia teologiczne, które ukończył 15 czerwca 1979. Święcenia diakonatu przyjął 17 czerwca 1978 z rąk bpa biskupa Mariana Przykuckiego, a 17 czerwca 1989 święcenia kapłańskie z rąk bpa Tadeusza Ettera. Od 23 lipca 1979 był wikariuszem w Lublińcu, od 1 lipca 1982 misjonarzem w Bodzanowie, a od 1 lipca 1986 w Katowicach. W 1990 roku został superiorem w Lublińcu, a w 1996 roku superiorem i ekonomem w Kędzierzynie. Obecnie jest misjonarzem ludowym rekolekcjonistą i kapelanem sióstr w Porębie.
ks. Alojzy Bok
19. ks. Alojzy Bok – święcenia kapłańskie przyjął w 1981 roku. Pracował w Niewiadomi, Mikołowie, Żorach, Starych-Tarnowicach, Łagiewnikach-Śląskich. Proboszczem w Starej Wsi/Pszczyna jest od 1995 roku. Lubi aktywny wypoczynek, można go spotkać często na rowerowych szlakach. Pasjonuje się też fotografią. Z jego pasji powstała praca magisterska pisana na seminarium naukowym z historii Kościoła w Polsce pod kierunkiem ks. dra hab. Antoniego Bacińskiego. Jest to pierwsza i właściwie jedyna monografia parafii pw. Przemienienia Pańskiego w Bobrownikach-Śląskich w latach 1984-1975.
ks. Jerzy Walisko
20. ks. Jerzy Walisko – urodził się 20 stycznia 1952 w Bobrownikach Śl., w rodzinie Romana i Franciszki z d. Kożuszek. Po ukończeniu szkoły podstawowej podjął naukę w zawodzie tokarz – frezer przy FASER w Tarnowskich Górach. Po jej ukończeniu rozpoczął pracę na stanowisku frezer jednocześnie kontynuował naukę w Technikum Mechaniczno Elektrycznym dla pracujących w Bytomiu. W 1974 roku po zdaniu egzaminów na Politechnikę Śląską w Gliwicach uświadomił sobie, że jego miejsce jest w Wyższym Śląskim Seminarium Duchownym w Krakowie. Święcenia kapłańskie otrzymał z rąk bpa Herberta Bednorza 16 kwietnia 1981 w Katowicach. Jako wikariusz pracował w parafii p.w. Matki Bożej Różańcowej w Halembie (1981), potem w parafii św. Apostołów Filipa i Jakuba w Żorach (1981 – 1983) i w parafii św. Marii Magdaleny w Cieszynie (1983 – 1986), gdzie pełnił również funkcję kapelan szpitala „Śląskiego”. Następnie posługę pełnił w parafii Miłosierdzia Bożego w Jastrzębiu Zdroju (1986 – 1990), potem w parafii św. Apostołów Piotra i Pawła w Tarnowskich Górach (1990 – 1992), gdzie równocześnie był kapelanem w szpitalu gruźliczym.
Od 29 lutego 1992 roku był administratorem w parafii Matki Bożej Nieustającej Pomocy w Katowicach – Szopienicach, a 17 sierpnia tegoż roku został jej proboszczem. Na wszystkich placówkach opiekował się młodzieżą skupiona w ruchu oazowym i ministrantami, był katechetą dzieci i młodzieży. W parafii w Żorach został duszpasterzem głuchoniemych, w parafii w Katowicach – Szopienicach opiekował się niewidomymi. 28 lipca 2002 objął parafię w Bujakowie. Był również dziekanem dekanatu Mikołów. W 2018 roku przeszedł na emeryturę.
ks. Emanuel Pietryga
21. ks. Emanuel Pietryga – urodził się 4 marca 1961 r. w Tarnowskich Górach. Święcenia kapłańskie otrzymał 31 stycznia 1987 r. Jest członkiem Archidiecezjalnej Komisji Liturgicznej i ekonomem Ruchu Światło-Życie w archidiecezji katowickiej.
Od 1999 roku proboszcz parafii pw. Świętej Jadwigi w Chorzowie.
ks. Antoni Dewor
22. ks. Antoni Dewor – urodzony 28 grudnia 1962 roku w Brzezinach-Śląskich. Wyświęcony w 1988 roku. Został skierowany do posługi w parafii Bożego Narodzenia w Rudzie-Śląskiej – Halembie a po trzech latach przeniesiony do parafii św. Barbary w Czechowicach-Dziedzicach. Od 1992 roku, po reformie administracyjnej Kościoła w Polsce, znalazł się w Diecezji Bielsko-Żywieckiej. Od 1995 roku był wikariuszem w parafii Jezusa Chrystusa Odkupiciela Człowieka w Bielsku-Białej na Osiedlu Karpackim. Był proboszczem parafii pw. Najświętszego Serca Pana Jezusa w Bierach. Od 2016 roku jest proboszczem parafii pw. Imienia Najświętszej Marii Panny w Cieszynie – Bobrku.
o. Edward Tomczyk
23. O. Edward Tomczyk – MIC, urodził się 15 października 1953 roku w Świerklańcu w rodzinie Wincentego i Stefanii z domu Plewnia. Ojciec był górnikiem, matka pracowała jako handlowiec. Przed wstąpieniem do Zgromadzenia Księży Marianów przez cztery lata pracował jako katecheta. W lipcu 1983 roku rozpoczął postulat w Lublinie. Od września 1983 roku do sierpnia 1984 roku odbywał nowicjat w miejscowości Skórzec na Podlasiu. Następnie rozpoczął studia filozoficzno – teologiczne na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim w Lublinie. Śluby wieczyste złożył w 1988 roku w Elblągu. W 1989 roku przyjął w Lublinie święcenia diakonatu, a 3 czerwca 1990 w Warszawie święcenia kapłańskie. W latach 1990 – 1993 pracował jako wikariusz i katecheta w Warszawie – Stegnach. W 1994 roku pełnił funkcję prefekta wyższego seminarium w Lublinie. Był proboszczem parafii pw. Matki Bożej z Lourdes w Warszawie na Pradze a następnie został proboszczem parafii i kościoła pw. Świętego Wojciecha w Pradze – Nové Město. Nazywany Apostołem Nowej Pragi, uczynił praskie kapliczki miejscami żywego kultu religijnego jak zresztą robił to będąc w naszej parafii, kiedy z jego inicjatywy przeprowadzono renowację figurki Naszej Panienki. Obecnie jest wikariuszem i duszpasterzem w Czechach.
ks. Grzegorz Dewor
24. ks. Grzegorz Dewor – urodzony 8 stycznia 1967 roku, brat ks. Antoniego. Wyświęcony 16 maja 1992 roku. Od 13 lipca 1992 roku był wikariuszem w kościele katedralnym pw. śś. Apostołów Piotra i Pawła w Gliwicach, następnie od 28 sierpnia 1995 roku był wikariuszem w parafii pw. św. Antoniego w Gliwicach-Wójtowej Wsi. 28 sierpnia 1997 roku został wikariuszem w parafii pw. MB Królowej Pokoju w Tarnowskich Górach. Stamtąd został przeniesiony 16 sierpnia 2000 roku do parafii pw. Wniebowzięcia NMP w Miasteczku Śląskim. 6 maja 2002 roku został ustanowiony administratorem tejże parafii. 2 czerwca 2005 roku został odwołany z tego stanowiska. Na ks. Dewora została nałożona kara suspensy za nieposłuszeństwo względem biskupa. Odszedł do Pana 11 czerwca 2019 roku. Spoczął na cmentarzu parafialnym parafii pw. Imienia Najświętszej Marii Panny w Cieszynie – Bobrku.
ks. Arkadiusz Kinel
25. ks. Arkadiusz Kinel – urodził się 20 listopada 1967 roku. Święcenia kapłańskie przyjął dnia 16 maja 1992 roku w Katowicach. Pracował jako wikariusz w parafii św. Michała Archanioła w Bytomiu – Suchej Górze, a następnie w parafii św. Andrzeja w Zabrzu. Dnia 1 września 2005 roku mianowany proboszczem parafii św. Andrzeja Apostoła w Zabrzu. Pełni funkcję Moderatora Diecezjalnego wspólnot Kościoła Domowego czyli Oazy Rodzin.
ks. Marek Olekszyk
26. ks. Marek Olekszyk – urodził się 13 stycznia 1971 roku, syn Kazimiery (technik ekonomista) i Mieczysława (ślusarz). Wyświęcony 30 maja 1998 w Gliwicach. Duszpasterz inwalidów słuchu dla rejonu miasta Lubliniec. Od 14 sierpnia 1998 do 15 sierpnia 2000 roku był wikariuszem w parafii pw. św. Franciszka w Zabrzu, następnie był wikariuszem w parafii pw. Podwyższenia Krzyża Świętego w Lublińcu oraz w parafii pw. NSPJ w Zabrzu-Rokitnicy. Pracował jako wikariusz w parafii św. Jadwigi w Zabrzu oraz w parafii Dobrego Pasterza w Bytomiu-Karbiu. Był diecezjalnym moderatorem Ruchu Światło-Życie i referentem odpowiedzialnym za rekolekcje młodzieżowe. Pełni też posługę duszpasterza głuchoniemych. Od 7.01.2018 został proboszczem parafii pw. św. Anny w Babicach.