Congregatio Sororum a Sancta Elisabeth Tertii Ordinis Sancti Francisci
Służba bliźnim w ofiarnej miłości świadczenia ubogim, cierpiącym i chorym, pielęgnowanie chorych w szpitalach i domach prywatnych, pomoc w duszpasterstwie – te cele i założenia zgromadzenia Sióstr Świętej Elżbiety Trzeciego Zakonu Regularnego Świętego Franciszka (Elżbietanek Cieszyńskich). Zgromadzenia, które w 2004 roku obchodziło 250-lecie pobytu w Cieszynie; zgromadzenia, z którego pochodzą siostry pracujące w naszej parafii…
Żyjąc w świecie chaosu, ignorancji, w świecie tak bardzo zabieganym, człowiekowi zaczyna brakować czasu na ciszę, uśmiech, gest dobroci, przyjazne spojrzenie. Z wielu stron atakują go nowe nurty, mody, osiągnięcia nauki, techniki i medycyny. Jest tak często bogaty w dobra ziemskie, a jednak one do końca nie dają mu szczęścia, bo są powierzchowne, gdzieś z głębi serca wyrywa się tęskne wołanie o prawdę, o miłość, o sens. Jedni zagłuszają owe pragnienia, inni poszukują nowych, lepszych dróg. Lecz czy taka sytuacja pojawiła się dopiero w XXI wieku? Nie; odkąd człowiek pojawił się na ziemi podlega tym samym doświadczeniom, choć nabierały one określonej specyfiki w poszczególnych wiekach. Postacią, która może stać się dla nas szczególnie bliska w naszych poszukiwaniach jest osoba Świętego Franciszka z Asyżu, a później za Jego przykładem także Święta Elżbieta Węgierska. Dlatego też Zgromadzenie Sióstr Elżbietanek, jako zasady życia zakonnego przyjęło regułę III Zakonu Świętego Franciszka, a za patronkę św. Elżbietę Węgierską.
Siostry, oprócz służby w Bobrownikach-Śląskich, pełnią służbę również w Zabrzegu, Tarnawie, Zubrzycy, Miotku, Bytomiu – Łagiewnikach i Katowicach. Do działalności sióstr należą: pomoc w pracy parafialnej, katechizacja dzieci, opieka nad chorymi w szpitalach szpitalach prywatnych domach. Siostry ponadto prowadzą dom opieki społecznej „Betania” w Cieszynie, Dom Księży Emerytów w Katowicach, ochronkę dla dzieci z rodzin ubogich w Łagiewnikach oraz Dom Rekolekcyjny w Zabrzegu.
W roku 2009 minęło 25 lat, odkąd za sprawą pani Agnieszki Jaworek i późniejszych starań ówczesnego Proboszcza ks. Wiktora Sojki siostry zagościły w naszej parafii. Pani Jaworek pragnęła, aby w naszej parafii również służyły siostry zakonne i w tym celu podarowała zakonnicom dom wraz z ogrodem.
Pierwszymi siostrami pracującymi w naszej parafii były: S. Stanisława (także pierwsza przełożona), s. Marta i S. Julia, a następnie: S. Katarzyna, S. Judyta, S. Kornelia, S. Bogumiła, S. Teresa, S. Lidia, S. Agnieszka, S. Kinga, S. Dominika, S. Andrzeja, S. Urszula i S. Magdalena. Obecnie w naszej parafii służą: S. Lidia, S. Andrzeja (zakrystianka i przełożona) i S. Aleksandra (katechetka). Od początku w tej parafii spotykamy się z dużą życzliwością, otwartością i gotowością do pomocy – wyznają siostry.
Na zdjęciu od lewej: S. Aleksandra (katechetka), S. Andrzeja (zakrystianka i przełożona) i S. Lidia.
Oprócz wewnętrznego życia zakonnego siostry prowadzą również naukę religii w szkole i przedszkolu, zajmują się kościołem (dbają o jego czystość i wystrój, pomagają w zakrystii), prowadzą wspólnotę Dzieci Maryi. Tradycją tego zgromadzenia są coroczne Adoracje Najświętszego Sakramentu odbywające się w domu zakonnym sióstr. W naszej parafii taka Adoracja odbywa się każdego roku nocą 14/15 czerwca. Poświęcenie swego życia na służbę Miłości to trudna nieraz decyzja, która często jest negatywnie przyjmowana przez najbliższych i otoczenie. Nie ma dziś ‘mody’ na życie ofiarne, na wyrzeczenie i poświęcenie. Nawet, kiedy człowiek tę decyzję podejmie i rozpocznie realizować, odkrywa jak bardzo jest mały i słaby, jak problemy przerastają jego siły i możliwości. Co wtedy robić? Pozostaje tylko jedno – wpatrzeć się w Chrystusa i na klęczkach prosić, by On sam przez nas działał, bo jesteśmy niesprawnymi narzędziami. Modlitwa jest wielką potęgą, o której czasem zapominamy. Dlatego pamiętajmy o niej w naszym codziennym życiu – apelują siostry, prosząc jednocześnie o modlitwę za ich zgromadzenie.
Decyzją Matki Generalnej w dniu 1 czerwca 2014 roku filia w Bobrownikach przestała istnieć. Tym samym zakończył się 30 letni okres przebywania sióstr elżbietanek w naszej parafii.