Zanim zawiązała się parafia pw. Przemienienia Pańskiego nasza wspólnota była najpierw związana jako kuracja z parafią w Reptach-Śląskich.
ks. Józef Dwucet
W czternaście dni po poświęceniu kościoła w pierwszą niedzielę adwentu, 3 grudnia 1911 roku, został wprowadzony pierwszy duszpasterz w osobie księdza Józefa Dwuceta, wikarego z Tarnowskich-Gór.
Urodził się 27 marca 1879 roku w Lohnau (Łany, gmina Cisek, powiat kędzierzyńsko-kozielski). Został wyświęcony na kapłana w 1906 roku. Poprzednio był kapelanem w Goduli, później w Brandenburgu a następnie w Tarnowskich-Górach. W latach 1922-1939 i 1945-1948 był proboszczem parafii pw. św. Mikołaja w Lublińcu.
Za jego czasów w 1914 roku zostało wybudowane probostwo wg jego życzenia. Wybudowano również dwa pomieszczenia gospodarcze (stodoła i chlew) oraz zostało wykończone ogrodzenie kościoła oraz pobudowano parkan wokół cmentarza. Duszpasterstwo księdza Dwuceta borykało się z wieloma trudnościami. Składały się na to różne przyczyny, takie jak: wybuch I. wojny światowej oraz usiłowanie zabrania nowych dzwonów kościelnych na cele wojenne przez władze pruskie. Ksiądz Dwucet odszedł z parafii w listopadzie 1917 roku. Zmarł 28 lipca 1948 roku. Jego grób znajduje się na cmentarzu parafii pw. św. Mikołaja w Lublińcu.
ks. Franciszek Haase
Następcą ks. Dwuceta był ks. Franciszek Haase, który duszpasterzował od 28 września 1917 roku do 1921 roku.
Urodził się 8 stycznia 1882 roku w Naroku koło Schurgast (Skorogoszcz, gmina Lewin Brzeski, powiat Brzeski, województwo opolskie). Po święceniach 23 czerwca 1906 roku został wikarym w Bobrku (Bytom), później w Paczkowie, następnie w Pilchowicach koło Gliwic oraz w Tarnowskich-Górach.
Ksiądz Haase zakupił jeden hektar ziemi od hrabiego Donnersmarcka z Nakła, które było później polem proboszczowskim jako beneficjum. W roku 1921 po utworzeniu nowych granic na Górnym Śląsku przeniósł się na stronę niemiecką. W latach 1922-1926 był proboszczem w parafii pw. NSPJ w Kuźni Raciborskiej. 5 grudnia 1926 roku został ustanowiony proboszczem parafii pw. św. Katarzyny Aleksandryjskiej w Groszowicach (część Opola). Odszedł do Pana 28 lutego 1957 roku.
Kolejnym duszpasterzem był ks. Józef Kulig, który przebywał w parafii do czerwca 1922 roku.
ks. Antoni Danecki
1. ks. Antoni Danecki (1876-1942) – 19 czerwca 1922 roku do sierpnia 1933 roku.
Jego następcą został z dniem 19 czerwca 1922 roku ks. Antoni Danecki. Z chwilą erygowania parafii, 1 sierpnia 1925 roku został on pierwszym proboszczem parafii pw. Przemienienia Pańskiego w Bobrownikach-Śląskich. Był on również wicedziekanem dekanatu tarnogórskiego.
Podczas jego duszpasterzowania w parafii dnia 3 maja 1928 roku odbyła się pierwsza wizytacja biskupia, którą przeprowadził ks. bp. Arkadiusz Lisiecki.
Za czasów księdza Daneckiego zostały zakupione nowe organy, zainstalowano światło elektryczne w kościele i na plebanii. Wnętrze kościoła wzbogaciło się o nową stajenkę.
2. ks. Jan Odróbka – od 12 sierpnia do 24 sierpnia 1933 roku.
3. ks. dziekan Michał Lewek – administrator parafii od 24 sierpnia 1933 roku do 26 sierpnia 1933 roku.
ks. Leon Chudy
4. ks. Leon Chudy – substytut parafii od 26 sierpnia 1933 roku do 31 października 1933 roku.
Urodził się 12.IV.1906 r. w rodzinie Józefa i Józefy zd. Puziak, którzy wyemigrowali z początkiem XX stulecia z Uścięcic w powiecie Grodzisk, do Recklinghausen w Westfalii i tam się osiedlili wśród robotników polskich. Tam też na miejscu uczęszczał do szkoły podstawowej i gimnazjum. Po I wojnie światowej rodzice wrócili z dziećmi do Polski i otworzyli w Bydgoszczy mały sklep spożywczy, a mały Leon kontynuował naukę w miejscowym Gimnazjum Klasycznym. 4.VI.1925 r. zdał maturę, a 3.X.1925 r. wstąpił do Arcybiskupiego Seminarium Duchownego w Poznaniu, skąd po dwóch latach przeniósł się do Śląskiego Seminarium Duchownego w Krakowie. Po ukończeniu studium na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Jagiellońskiego został 21.VI.1931 r. w katowickiej Katedrze wyświęcony na kapłana. W lipcu zastępował kapelana w klasztorze Sióstr Boromeuszek w Cieszynie, a od 1.VIII.1931 r. objął obowiązki wikariusza przy kościele parafialnym w Szarleju. Dwuletnia ciężka praca duszpasterska w tej placówce odbiła się na jego zdrowiu i przez jakiś czas zlecano mu tylko zastępcze funkcje, od 26.VIII.1933 r. w Bobrownikach, od 16.X.1933 r. w Kobiórze, a od 19.II.1934 r. w Gostyni. Dopiero 28.IV.1934 r. został znowu stałym wikariuszem przy kościele św. Józefa w Chorzowie, a od 29.VIII.1936 r. w Mikołowie. Z chwilą agresji niemieckiej wcielony jako kapelan do Wojska Polskiego nie chciał po kampanii wrześniowej wrócić na Śląsk, ale się ukrywał i po kryjomu wykonywał czynności duszpasterskie na terenach okupowanych. Według późniejszych informacji 25.VI.1941 r. został ujęty i odtąd wszelki ślad po nim zaginął.
ks. Franciszek Pawleta
5. ks. Franciszek Pawleta – mianowany dekretem ks. bpa Stanisława Adamca dnia 1 listopada 1933 roku proboszczem parafii.
Urodził się 25 listopada 1880 roku w Katowicach-Dąbiu, został wyświęcony 26 października 1909 roku.
Uroczysta introdukcja odbyła się 19 listopada 1933 roku, na której obecny był ks. dziekan Michał Lewek.
Ksiądz proboszcz przebywał w parafii do 19 września 1939 roku, do momentu zabrania go przez Gestapo.
Po powrocie z obozu w 1945 roku był administratorem parafii w Bujakowie zachowując nadal prawny tytuł proboszcza parafii Bobrowniki. Zmarł 14 maja 1959 roku w Bujakowie.
Przez okres od 1939 roku aż do rezygnacji księdza proboszcza Pawlety parafia była kierowana przez substytutów oraz administratorów:
ks. Emil Chmiel
1. ks. Emil Chmiel (1911-1986) – od 26 października 1939 roku do 15 września 1940 roku.
ks. Maksymilian Siwoń
2. ks. Maksymilian Siwoń (1910-1980) – administrator parafii od 4 września 1940 roku do 26 sierpnia 1945 roku.
Urodził się 5 stycznia 1910 roku w Paniowach. Po studiach teologicznych w Krakowie otrzymał święcenia kapłańskie w 1934 roku. Instytuowany jako proboszcz w Bojszowach w 1949 roku. Zmarł 28 maja w 1980 roku i został pochowany w Bojszowach.
ks. Edmund Łukaszek
3. ks. Edmund Łukaszek – administrator parafii od 27 sierpnia 1945 roku do 1 grudnia 1947 roku.
Ksiądz Łukaszek był wcześniej substytutem w parafii pw. śś. Apostołów Piotra i Pawła w Świętochłowicach (1940-1945). Po pobycie w naszej parafii został kuratusem a później proboszczem (1957-1973) w parafii pw. św. Urbana w Paniówkach.
Ks. Maksymilian Kret
6. ks. kapitan Maksymilian Kret (1902-1982) – administrator parafii od 29 listopada 1947 roku. Następnie ustanowiony proboszczem administratorem dnia 23 grudnia 1957 roku.
Ks. Maksymilian Kret (Krett), urodził się 10 października 1902 r. w Zgoniu (parafia Woszczyce) w rodzinie chłopskiej Konstantego i Zofii z domu Szczepanek. Ukończył Państwowe Gimnazjum im. A. Mickiewicza w Katowicach. Studiował na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie. Był alumnem Wyższego Śląskiego Seminarium Duchownego w Krakowie. Jego placówkami duszpasterskimi były parafie w Rybniku, Dębieńsku, Nowym Bytomiu, Chorzowie (parafia św. Barbary), Tychach, Siemianowicach Śl. (parafia Świętego Krzyża) i Szopienicach. Był kapelanem polskich żołnierzy internowanych w Rumunii, więźniem obozów jenieckich w Dorsten koło Essen i Dossel koło Halle. Po powrocie do Polski otrzymał dekret administratora w Józefowcu (19.X.1946). Cechowała go wobec parafian postawa dyscypliny, porządku i punktualności. Kazania jego były wzorowe i piękne. Dnia 29 listopada 1947 r. ks. Kret objął jako administrator parafię w Bobrownikach Śl. Na emeryturze zamieszkał w Zgoniu i okresowo w Załężu. Zmarł 2 września 1982 r. w Zgoniu, w 79 roku życia i w 52 roku kapłaństwa. Tam też został pochowany 6 września 1982 r.
ks. Wiktor Sojka
7. ks. Wiktor Sojka (1928-2003) – 10 października 1969 do 3 lipca 1998 roku.
Urodzony 12 lutego 1928 roku w Mysłowicach-Brzezince. Został wyświęcony 29 czerwca 1954 roku w Piekarach-Śląskich. Dnia 30 sierpnia 1969 roku został wikariuszem ekonomem. Dekretem ks. bpa Herberta Bednorza z dnia 10 października 1969 roku został ustanowiony były kuratus z Lublińca-Kokotka proboszczem parafii.
Za czasów księdza proboszcza Sojki zakupiono i zawieszono w 1970 roku cztery nowe dzwony, zmieniono wystrój kościoła, przeprowadzono malowania kościoła, wykonano ogrodzenie nowej części cmentarza, przeprowadzono remont kapitalny zabytkowej kapliczki przy ulicy Głównej, zbudowano dom katechetyczny, doprowadzono gaz do centralnego ogrzewania świątyni i zainstalowano ogrzewanie, zbudowano kaplicę przedpogrzebową, uregulowano sprawy związane z własnością ziemi nowej części cmentarza, zainstalowano nowy zegar elektroniczny na wieży kościelnej oraz wykonano wymiany pękniętego dzwonu „Święta Barbara”. Był człowiekiem otwartym na potrzeby i problemy innych ludzi, zawsze gotowy i chętny do służenia pomocą. Troszczył się o wszystkich bez względu na status społeczny czy wyznanie. Był dziekanem dekanatu Tarnowskie-Góry – Stare-Tarnowice. W 3 lipca 1998 roku przeszedł na emeryturę. Zamieszkał w swoim domu rodzinnym na terenie parafii świętego Jacka w Morgach, ale pomocą duszpasterską służył parafii Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny w Brzezince. W tej to parafii, 27 stycznia 2003 roku odprawił swoją ostatnią Mszę Świętą. Został pochowany na cmentarzu parafialnym jako pierwszy proboszcz. Na cześć jego pamięci część ulicy Topolowej koło kościoła i starej szkoły nazwano jego imieniem.
Ks. Piotr Ciba
8. ks. Piotr Ciba – od 3 lipca 1998 roku do 7 października 2000 roku administrator a następnie proboszcz (8.10.2000).
Urodził się 10 listopada 1957 roku w Lublińcu. W 1983 roku przyjął święcenia kapłańskie w Katowicach i został skierowany dekretem biskupa do parafii pw. św. Katarzyny Aleksandryjskiej w Woźnikach-Śląskich. Następnie był wikarym w Miasteczku-Śląskim, w Świętochłowicach-Zgodzie oraz w Brzezinach-Śląskich. Prowadził również duszpasterstwo w parafii, w więzieniu i w Młodzieżowym Ośrodku Wychowawczym w Herbach-Śląskich.
Z inicjatywy księdza rozpoczęto i przeprowadzono szereg inwestycji oraz projektów, takich, jak generalny remont plebanii, adaptację Domu Katechetycznego na Katolickie Centrum Kultury „Opoka” im. Jana Pawła II, przeniesienie zabytkowej figurki „Naszej Panienki” z kapliczki przy ul. Głównej do kościoła, kompleksowy remont kościoła z zewnątrz a następnie wewnątrz, wyłożenie kostką brukową obejścia wokół kościoła oraz dróżek na cmentarzu oraz szereg prac restauratorskich w świątyni. Jest wspaniałym organizatorem i pomysłodawcą wielu pielgrzymek, spotkań oraz „farorzem”.